هالووین بازی

هالوین را من جدی جدی تا همین چند وقت پیش نشنیده بودم. به دوست نویسنده‌ام که به آن ور آب‌ها سفر کرده است می‌گویم شما نویسنده‌ای زشت است درگیر هالوین بازی شوی که نسبتی با فرهنگ ما ندارد. حالا او هم توجیه‌هایی برای خودش دارد که به نظر من درست نیست. هر چیزی که موجب خوشحالی مردم شود مناسب است؟ به دنیا امده‌ایم که هر چیزی موجب خوشحالی ما شود؟ از فرهنگ غرب همین خوشی و خوشوقتی خوب است؟ کار و جدیت و اندیشه آنها را رها کردیم و چسبیدم به خوشحالی. بابا چقدر خوشحالی؟ عوام زدگی؟ آن وقت چرا این خوشحالی فقط از غرب می‌آید؟ فرهنگ اخوی من دوست من برادر نویسنده‌ام از گذشته به ما ارث رسیده است. ارث پدرمان است. اگر قرار است برای خوشحالی و مسخره بازی دودش دهیم که خیانت کرده‌ایم به گذشته‌مان. این حرف‌ها نیست. فرهنگ یک فرایند است و می‌بینم در این فرایند چه طور تغغیر و تهاجم هست و از بین بردن زیر بنای فرهنگی ما. در هر بخشی به نوعی این تهاجم دیده می‌شود. در دین با سطحی‌نگری و در اقوام با قوم گرایی و در روشنفکران با غرب زدگی. ایران انگار دارد پاره پاره می‌شود و ما هم به عنوان نویسنده یک بخش این کشور و فرهنگ را داریم جر و واجر می‌کنیم. شما که قرار بوده است روشنفکر باشید وقتی هالووین را می‌گذارید توی صفحه و بلدش می‌کنید قرار است از عوام چه انتظاری داشته باشیم؟ روشنفکر ایران عوام زده و عقب افتاده شده است. هیچ چیزش مثل آدم نیست. هر چیزی خودمان داریم اخ است و هر چیزی آنها دارند عالی است. مسخره شدیم. اسمش را هم گذاشته اند استقلال. الان این استقلال است؟