شهادت حاج قاسم سلیمانی

جمعه از خواب بلند شده نشده، خبر شهادت حاج قاسم را خواندم. هنوز تائید نشده بود و خدا خدا میکردم که تائید هم نشود، به هر حال خبر تائید شد. اینکه چقدر ناراحت شدم گفتن ندارد. آدم بزرگی بود و سرداری که به وطنش خدمت کرد و در آخر هم به آرزویش رسید. انسان دوست داشتنی ای بود و در تاریخ مطمئن هستم از او به نیکی یاد خواهد شد. تا شب خبرها را دنبال کردم. مردم تقریبا همه ناراحت و در شوک بودند. اوضاع شبکه های اجتماعی کمی متفاوت بود البته که به نظرم قابل پیش بینی است. عجالتا مردم عادی حاج قاسم را دوست داشتند. در خبرها بود که داماد ایشان هم به شهادت رسیده ند که ما نگران دوست و همکلاسی قدیم خودمان در کرمان شدیم اما پیگیری کردیم و دیدیم ایشان شهید نشده و در تهران است. دوست دارم تشییع پیکرش را بروم ... قرار است پیکرش در کرمان دفن شود. همان جا که سالها خدمت کرد. یک مرد بزرگ به شهادت رسید و به تاریخ پیوست. حیف شد، از دید خودم میگویم، آدمهایی مثل ایشان دنیا را جور دیگری می بینند متفاوت از ما. خون ایشان عامل وحدت در ایران خواهد شد و چون به نظرم به این موضوع واقف شده ند و آن رذل، ترامپ، متوجه خبط بزرگش شده است سعی دارد چهره سردار را مخدوش کند، حاشا اگر بتواند. البته آدمهای ساده دل، دل به این تبلیغات میدهند اما به نظرم در نهایت حاج قاسم، سردار دلها خواهد ماند و جز این هم نیست.