کاسه حمام

سابق بر این که آب به دلیل فشار کمش، از دوش بالا نمی‌آمد یا اساسا آب گرمکن کشش گرم کردن آب مصرفی یک خانواده شش نفره را نداشت، با آب را توی تشت می‌ریختند و با کاسه آب روی سرشان می‌ریختند. این کاسه حمام‌‌ها جور خاصی بودند، از جنس استیل. تازگی دیدم مادرم این کاسه حمام‌ها را گرفته است برای آبگوشت و این‌ها. هر وقت این کاسه‌های استیلی را جلویم می گذارد یاد حمام کردن‌های آن زمان می‌افتم که هم به نوبت خودش طولانی بود هم بی‌نهایت پر سر و صدا. آب سرد شد و آب گرم شد و یک کم آب گرم برام بیار و داری توی حمام چه کار می‌کنی دیگر جملات رایج روزهای جمعه بود. تنها روزی که آدم سری به حمام‌ می‌زد، ان هم به زور دگنک پدر و مادر. جمله آخر هم این بود «همین جور خیس خیس نیا بیرون.» مطلب وقتی بامزه می شد که مادر هم پشت سرمان می‌رفت حمام و می‌دید ای دل غافل حمام را انگار با توپ زده‌اند. پر از کف و صابون و همه چیز هم در هم برهم. از جمله همین کاسه حمام‌ها.